شعر و داستان

 تاریخ را باید پاکنویس کرد؛

مگر می شود قبل از دیدن تو زندگی کرده باشم؟؟؟

دلم پر است از ادمها

ادمهایی که هی میروند وهی برنمیگردند

و یادشان را جا میگذارند

برای عذاب لحظه هایم

تنهاییم را درد می فشارد

اهای اشنا

شاید اخرین نسل بوسه باشیم

عرش و فرش دو لب خشک وحسرت زده ی ماست

باور کن...

اکنون این نگاه سرد

می بردم به عمق سکوت پس از سکوت

به ژرفای یکی بود هایی که میدانم  نبود

حالا هی بنشین برایم جوراب و کلاه بباف  

و بگو دوستم داری

آری،این بهترین تهدید است...

من تنهایم را در آغوش می گیرم

وتو بی کسی ات را   

 و تکرار می شوند در تخت یکنفره همه مردم

شاید سالها بعد

مجری مرد اخبار با شکم آبستن بگوید:

در جنگل های کشور

یک زن دیده شده که از مردی باردار است

سپس اهی بکشد وادامه دهد:

البته نسلشان روبه انقراض است.

جای نگرانی نیست !!!

سایه ام را کنار سایه ات در کوچه دیدم

دلم فریاد زد

خوش به حال سایه ها

 هر روز ودر هر احوال پرسی  فدای هم می شویم ;

وباز هستیم 

برای احوال پرسی بعد 

تاریخ تکرار می شود یا دروغ ؟ 

آدم نمیشوم حوا

پس بگو سیب که از لبخندت میوه ی ممنوعه بردارم...